یادداشت ارغوان

        ترکیب دلنشین و به قاعده‌ی فلسفه ورزی و رمان نویسی یعنی بانو مرداک! راوی مردی‌است که یک نویسنده‌ی زن اون رو ساخته و پرداخته در نتیجه زنانگیِ این راوی یعنی «جیک» جالب و قابل تأمله. به عنوان یک مخاطب بخش‌هایی از داستان رو غیر ضروری می‌دونم اما اونقدر مفصل و چشمگیر نیستن این بخش‌ها. هرچند بخاطر همون‌ها هم رمان رو “نسبتاً” شسته رفته می‌شمارم. بخش کوتاهی از رمان که در یک شهرک سینمایی می‌گذره اون جماعت و اون لوکیشن…واقعا نمایشی و جذاب بود.
در مجموع، مرداک به زیبایی ردی که انسان‌ها بر ذهن و ضمیر ما می‌ذارن رو به قصه درآورده. گاهی فکر می‌کنیم برخی آدم‌ها از زندگی ما گذشتن اما داستان ما با اون‌ها و تاثیرشون بر ما به این زودی نمی‌گذره :)