یادداشت تقی شجاعی

        روبرت مرل علاقه زیادی به تصویرسازی از جوامع کوچک دارد. در قلعه مالویل با جامعه کوچکی پس از یک جنگ اتمی مواجه هستیم که  بازماندگان نسل انسان در تکاپو برای حفظ بقای بشر هستند.
مرل در این کتاب، ضمن به تصویر کشیدن غرایز و جنبه‌های حیوانیِ انسان، به کلیسا و کشیشان به عنوان نمادی از فریب و فریبکاری می‌پردازد و کشیشان را همدست و هم‌وزن با جنایتکارانی نشان می‌دهد که نفاق در شخصیت آنها متجلی است. افرادی که از مذهب و عقاید مردم به عنوان ابزاری برای سوار شدن به جامعه و تسلط بر حاکمیت استفاده می‌کنند.

با توجه به اینکه بمب اتم در این داستان باعث شده که زندگی بشر از جهات بسیاری شبیه قرون وسطا شود، می‌توان اینطور برداشت کرد که نویسنده درصدد آن است که این گزاره را بازتکرار کند که عصر جدید با پس زدن مذهب و عقاید افراطی کشیشان کلیسا، ساخته خواهد شد. 

موضوع زن نیز در این کتاب جای تامل بسیار دارد. نویسنده جامعه‌ای ساخته که تعداد زن‌های آن از تعداد مردان کمتر است و طبعا برای بقای بشر و تامین غرایز انسانی، چاره‌ای جز آنکه هر زن بین چند مرد تقسیم شود وجود ندارد!