یادداشت احمدرضا کوکب

        دوست داشتم کتاب را. از آنهایی که باید یک بار دیگر بخوانم. نه اینکه چون خیلی خوب بود. بیشتر به خاطر اینکه برای من کمی سخت بود و در شرایط محیطی و زمانی بدی هم خواندمش. کتاب‌هایی که سخت‌تر از فهمم هستند و بعضی جمله‌هایشان را نمی‌فهمم یا باید چند بار بخوانم.
همان طور که در گزارش پیشرفت گفتم، ایده این کتاب خیلی عجیب غریب و بدیع نیست. اما کالبد بدیعی بهش بخشیده شده. پر از ارجاعات ادبی به آثار کلاسیک است. اصلاً می‌شود این نوع جستار که پر از ارجاع به آثار کلاسیک باشد را یک نوع خاصی از جستار، مثلا جستار ادبی دانست. چون واقعا جنس خاصی پیدا می‌کند.
قسمت دوم بیشتر شبیه بیانیه بود. نه چندان جدید. نه چندان بدیع.