یادداشت نسیبه پورمحمدی

        به نظرم دخترم روی کتابهای باب گراهام قفلی زده! انگار از فضای آرام و بی هیاهوی کتابهای او خوشش میآید.
یک جور خلسه. سکوت. آرامش محض. 
بین هر صفحه لازم است چند ثانیه مکث کنیم. نفس عمیق بکشیم. 
کتاب چیز خاصی قرار نیست تعریف کند. دنبال قصه ی پر از فراز و فرود و اینها نباشید. 
بیشتر قرار است آرام بگیرید و مشاهده کنید. جزییات را . زوایای معمولا ناپیدا را. گاهی از بالا به همه چیز نگاه کنید ... گاهی با ذره بین آن ندیدنی ها را دریابید. 
باب گراهام راست کار این فبکی هاست. به نظر من لااقل. 
اگر چه از چندباره خواندن  کتابهایش به ستوه آمده ام ولی سلیقه ی دخترم را تحسین میکنم. 
خلاصه که ش ش ش  ششششش  میخواهیم کتاب باب گراهام بخوانیم.  :)