یادداشت مهدی سرکانی

        عجیب بود. من دوستش داشتم و نمیدونم چرا.
امروز که داشتم برای یکی میگفتم ناطور دشت رو خیلی دوست دارم تو ذهنم گفتم لابد طرف فکر میکنه آدم عوضی یا خوددرگیریم وگرنه در چه حالت دیگه ای همچون کتابی باید شماره یک طرف باشه؟ و اضافه کردم: البته نمیدونم چرا دوستش دارم. و احساس کردم الان از ذهنش میگذره که «طرف هنوز حتی نمیدونه چه عوضییه.»
برف های کلیمانجارو عجیب بود و بلافاصله بعدش خوشم نیومد ولی نمیدونم چرا الان دوستش دارم. همین.