یادداشت

        تصور این‌که پیشرفت و استفاده از هوشِ مصنوعی میخواد تا کجا پیش بره برای من خیلی وحشتناکه.ولی بعد از خوندنِ این کتاب، داشتم فکر می‌کردم یعنی واقعا دلم نمی‌خواست کلارا برای من باشه؟کلارا یک نوع از ربات‌هاییه که به اسم AF یا در اصل Artificial Friend  شناخته میشن.ربات‌هایی که برای بچه‌ها خریده میشن تا در کنارشون باشن و از بچه‌ها در برابر تنهایی حفاظت کنن.
ولی کلارا با بقیه‌ی ربات‌ها فرق داره، با این‌که کلارا از ربات‌های نسلِ قدیمه ولی انگار پیشرفته‌تر از همشونه.چرا؟چون کلارا می‌تونه خیلی خوب غم و شادیِ آدم‌ها رو درک کنه،کاری که شاید خودشون بلد نیستن انجام بدن.
داستان از نگاهِ کلارا روایت میشه.جهانِ این کتاب ویژگی‌های دیگه‌ای هم داره که چون خودِ نویسنده ترجیح داده تا اواخر کتاب متوجه نشین پس من هم چیزی نمیگم:)
من از نشر نیماژ خوندم ولی نمی‌دونم کدوم ترجمه‌اش بهتره.