یادداشت نرگس عمویی

        خب، مصطفی مستور از نویسنده‌های ایرانی موردعلاقه‌م هست. قلمش رو واقعا دوست دارم، رسا و روون و قابل فهم برای همه.
تنها مشکلی که همیشه با کتاب‌هاش داشتم، پایانشون بوده. تو این کتاب چندین داستان هست و به نظرم فقط و فقط داستان آخر پایان مشخص داره. حیف این قلم قشنگ و جذاب نیست که پایان داستان آدم رو ناامید کنه و با خودش بگه :"خب؟ الان که چی؟ تموم شد؟"
متن‌هایی که قبل از شروع هر داستان بود، واقعا قشنگ بود. می‌تونست خودش جدا یه داستان باشه!