یادداشت محمد سعید میرابیان

        بستر کتاب حقیقتِ هولناکی است که در یک‌-سوم پایانی کتاب_حتی کم‌تر_نمایان می‌شود: "هیچ انقلابی کامل و کافی نیست."

داستان روایت نوجوانیِ یتیمِ افسرده‌ی رومانیایی بنام اِما است_اگرچه در داستان اسمش مهم نیست_و چون از دیدگاه او روایت می‌شود سرشار از جزئیاتی است که یک بزرگسال هیچگاه به آن‌ها توجه نمی‌کند، جزئیاتی از دردِ سرباربودن و غریب ماندن.
در دو-سوم ابتدایی داستان جز انزجار از مردمِ دوره‌ی چائوشسکو هیچ اطلاعاتی از انقلابِ رومانی یا حال و هوای جامعه‌ی تازه-به-آزادی-رسیده در رمانی نیست؛ تنها خواننده‌ی زندگیِ روزمره‌ی زجربارِ یک یتیم هستیم اما یک-سوم پایانی هیجانِ جدیدی به داستان اضافه می‌کند.