یادداشت زهرا ساعدی

        داستان‌هایی ساده از زندگی روزمره روستاییان و طبقه متوسط شهری فرانسه. سادگی داستان‌ها و دیدن یک پرده از زندگی آدم‌های مختلف برای من جذاب بود. مهم‌ترین وجه این داستان‌ها برای من داشتن قصه بود. هر داستانی ماجرایی از زندگی تعریف می‌کرد که سرانجامی هم داشت و خواننده به حال خود رها نمی‌شد تا خودش درمورد پایان تصمیم بگیرد. نکته جالب دیگر در این کتاب بی‌رحمی در حق حیوانات بود که صریح بازگو شده بود و احتمالا بازتابی از رفتار جامعه با حیوانات در آن دوره است. از میان داستان‌ها «بابای سیمون»، «اولین برف» و ماجرا «والتر شنافس» را از همه بیشتر دوست داشتم.