یادداشت ملیکا حدادیان امین

تولستوی و مبل بنفش
        - همین الان آخرین صفحات کتاب رو خوندم و داغ داغ اومدم در موردش بنویسم.
- راستش نوشتن در موردش سخته 
- نه اونقدر عالی بود که بگم حتما برید بخونید و خودم دوباره میخونم نه اونقدر افتضاح و بی محتوا بود که بگم پشیمونم از خوندنش
- بهترین بخشش ۷۰ صفحه آخر بود به نظرم کتاب میتونست توی ۱۵۰ صفحه خلاصه مفید تموم بشه 
- یک سری انتقاد ها به کتاب خوندم که بهتره اونارو توضیح بدم
گفتن نینا یک سال کامل از زیر تمام مسئولیت هاش فرار میکنه تا کتاب بخونه نه من همچین چیزی ندیدم فقط  از بقیه اعضای خانوادش میخواد به کمکش بیان تا بتونه دردی رو که داره درمان کنه یا شاخ و برگ های اضافه رو حذف میکنه اما بنیان محکم حفظ میکنه 
- با کتاب های زیادی توی این کتاب آشنا میشین تقریبا انگار از دو سوم آخر کتاب بهتر مینویسه و توی هر موضوعی برای بیان دیدگاه های مختلف از تعدادی کتاب کمک میگیره و خب نینا یک نویسنده حرفه ای نیست پس توقع زیادی ازش نداشته باشین و در آخر هم اگر شما هم عزیزی رو از دست داده باشین که اصل موضوع کتاب هم همینه نتیجه ای  که میگیره رو دوست دارین و به نظرتون منطقی میادش 
۱۷ مهر ۱۴۰۱
ساعت ۲۰:۳۵
      
3

26

(0/1000)

نظرات

.ebrahim

.ebrahim

1402/4/20

واقعا با نظرتون موافقم کتاب خنثی بود

0