یادداشت عین راء

        با اینکه نویسنده ایرانی است ولی زبان کتاب اصلی فارسی نیست و این کتاب، برگردانِ دو فصلِ اول از کتاب اصلی خانم نجم آبادی است. 

این نویسنده، در ردای یک پژوهشگر، تاریخ قاجار را کندوکاو میکند تا از دل آن برخی مطالب را کشف کند. پس باید با آن یک برخورد علمی داشت. اما اینکه مطالب آن را بتوان تایید کرد؟! راستش کمی دشوار است. 

مقدمه کتاب باعث شد که کتاب برایم جذاب جلوه کند. نویسنده در دو فصلی که از کتاب اصلی آورده شده است، به صراحت برخی مسائل را مطرح می کند و روی آن اصرار می کند و سعی میکند برای آن شاهد بیاورد که به شدت واضح البطلان است! مثلا اشاره نویسنده از قول پژوهشگری دیگر به اینکه هیچ جای قرآن کریم همجنس خواهی (اصطلاحی که ترجمه شده است و پای آن به همجنس بازی هم کشیده میشود) به صراحت تقبیح نشده است! گویا نویسنده داستان قوم حضرت لوط (ع) را ندیده است! یا آن را تصریح نمی داند! یا آنکه نویسنده گهگداری در کنار کلمه «حور» در بیان نویسندگان دوره قاجار، کلمه «غلمان» را هم از خود اضافه می کند! یا وقتی هوشمندانه، پای مخاطب را به برداشت از نقاشی ها باز می کند ولی جنسیت مخاطب را صرفا مذکر در نظر می گیرد! این مدل برخورد ها به شدت توی ذوق می زند و از ارزش علمی این کتاب کم می کند. 

خلاصه دغدغه این کتاب در اثبات و عادی انگاری عشق و محبت مرد به مرد (که آن را به زن به زن هم می خواهد تعمیم بدهد) در دوره قاجار و قبل از آن است. نویسنده با بیان مثال هایی از برخورد و مواجهه ایرانیان با اروپاییان، پنهان کردن محبت مرد به مرد را در زیر سایه این برخورد می بیند! یا حتی درصدد طرح جنسیت بینابینی، بین زن و مرد، به نام امرد است!

با آن که ظاهر کتاب، یک کتاب علمی است اما ضعف شدید در صحت گزاره های مطرح شده در کتاب، تعمیم های نابه جا، بزرگنمایی ها و دخل و تصرفات نویسنده، آن را به کتابی ضعیف تبدیل کرده است که به گمان من ارزش خواندن نیز ندارد. هرچند که کتاب مختصری است ولی حیفِ وقت...