یادداشت AS87

        اولین چیزی که به ذهن هر کس می آید اسامی زیاد و البته شبیه به هم است که خواننده را به معنای واقعی کلمه نا راحت می‌کند. من هم همینطور! اما اگر از این بخش فاکتور بگیریم که قطعا هم ایراد کتاب این نیست، با یک داستان اسرار آمیز و رنگارنگ مواجه می‌شویم . از آن داستان ها است که شاید در طول مسیر خواندنش خیلی فوق العاده نباشد اما کتاب را که تمام کنید و جزئیات را به هم بچسبانید، یک کل از آن ها بسازید و درواقع به عقب برگردید و آنچه را خوانده اید مرور کنید، به نظرم با یک شاهکار رو به رو می‌شوید. شاهکاری که رئالیسم جادویی را با آن ذهن عجیب و غریب مارکز معنا کرده است.

پ.ن: برای آنهایی که مانند من اسامی و شخصیت ها به بی رحمانه ترین شکل ممکن آزارشان داده است سریال صد سال تنهایی را پیشنهاد میکنم که البته به شیرینی خود اثر نیست اما آن هم جذابیت های خودش را دارد.