یادداشت عطیه رنجبر

        کتاب را که شروع کردم با مادر همراه شدم .دیدم در تجربه ی ناشناخته ام که گاهی با امید و شادی همراه بود و گاهی با یاس و وحشت تنها نیستم و متن خوب و بیان دقیق احساست مزید براین علت شد تا با اشتیاق کتاب را بخوانم
اما از اواسط کتاب مسیر داستان عوض شد سردرگم در اینکه ما با کودکی مسئله دار مواجه هستیم یا با مادری نابلد و مقصر؟!!و نقش پدر و همسر در اینجا چیست؟ 
در نهایت پایان کتاب و  آن اتفاق تمام باورهای مرا به این کتاب خراب کرد و حس مثبتی برایم به جا نگذاشت.