یادداشت

        فرار یک دختر سیاه پوست برده متولد شده از یک مزرعه در آمریکا
تلاشی برای آزادی
این فرار در کتاب نبود که منو ترغیب می کرد تندتر کتاب رو بخوانم و گاهی کنار گذاشتنش رو سخت می‌کرد، این آزادی بود، اینکه برای خیلی از آزادی‌هایی که همان موقع هم برای خیلی‌ها عادی بوده چقدر تلاش شده
این حجم از ظلم و تبعیض و خشونت گاهی خیال جلوه می‌کنه حتی، گاهی ترجیح میدم فکر کنم نویسنده پیازداغ داستان را زیاد کرده تا واقعی باشد. اما بدون این پیازداغ ها هم تا به حال انقدر خوب این ظلم و تبعیض بردگی را حس نکرده بودم، حتی در فیلم‌ها
ریتم کتاب در دادن اطلاعات برایم جالب بود.
بنظرم مترجم هم بسیار خوب ترجمه کرده بود
من نشر ثالث ترجمه امین حسینیون و رکسانا صنم یار رو خواندم

پ.ن: نمیدانم چقدر این تبعیض در آمریکا ریشه دارد و چه مقدار از آن فرهنگ آمریکایی را شکل داده. زندگی کردن بر خاکی که بومیان آن را قتل‌عام کرده‌اند و شهرهایی که با دستان بردگان بنا شده چه حسی دارد و چه آثاری بر آدم می‌گذارد؟