یادداشت ALL ABOUT SHIN

        «سنگدل» برام با یه شروع خیلی بامزه و پرانرژی شروع شد؛ اولش کلی ذوق داشتم که وای چه فضای شادی داره و چه کتاب قشنگیه. ولی راستشو بخواید این حس خیلی زود کم شد. دلم می‌خواست اون حال‌وهوای خوب تا آخرش بمونه، ولی نبود.
.
دنیاسازی و توصیف‌های کتابم به سلیقهٔ من نبود. حس می‌کردم مدام داره فضا و جزئیات اطراف رو توضیح می‌ده، در حالی که من دوست داشتم بیشتر بره سراغ شخصیت‌ها و اتفاقات اصلی. برای همین برام یه کم کشدار و توضیحی شد.
.
از همه بدتر اینکه کتاب خودش منو نمی‌کشید سمت خوندن؛ من بودم که زور می‌رفتم بخونمش و تمومش کنم. این حس که یه داستان خودش دستتو بگیره و ببردت جلو اصلاً برام اتفاق نیفتاد.
.
پایانش هم، مخصوصاً ۴۰ صفحهٔ آخر، واقعاً حس می‌کردم همه چی عجولانه و سرهم‌بندی شده. هر بار می‌خوندم می‌گفتم چرا همچین اتفاق‌های عجیب و بی‌منطقی باید بیفته؟ اصلاً بهم نچسبید.

شاید اگه از اول این‌قدر ترند نشده بودم و توقعم کمتر بود، بیشتر خوشم می‌اومد. ولی با این همه انتظار و هیجان، نتونست اون حسی که می‌خواستم بهم بده.
.
این فقط تجربهٔ شخصیه منه، ممکنه شماها کاملاً برعکس من خوشتون بیاد ازش. ولی برای من جزو اون کتابایی نشد که پیشنهادش کنم. از ۵ بهش ۱ می‌دم. به نظرم توی این ژانر کتاب‌های خیلی باحال‌تر و پرکشش‌تری هست.