یادداشت سمی

        می‌دانید لی، من به زندگی‌ام به چشم یک سنفونی نگاه می‌کنم، نه همیشه زیبا، ولی با شکل و با ملودی خاص خودش، و حالا مدت زیادی است که ارکستر دیگر آن را اجرا نمی‌کند. چون فقط یک نت بیشتر برایم نمانده، اندوهی تمام‌نشدنی. من در این ماجرا تنها نیستم، احساس می‌کنم که بسیاری میان ما پایان زندگی‌شان را شکستی جبران‌ناپذیر می‌انگارند...