یادداشت زهرا ساعدی

        چند سال پیش نووه چنتو را خوانده بودم و فیلمش را هم دیده بودم، انتخاب شدنش در گروه کتابخوانی‌مان توفیق اجباری شد که دوباره بخوانمش و در گودریدز هم ثبت کنم. 
داستان درمورد پسری است که در کشتی متولد شده و تا پایان عمر از کشتی پیاده نمی‌شود و پیانیست قهاری است که خودش هم نواختنش را آموخته. 
قبل از شروع کتاب یادم بود که داستان درمورد پسری است که از کشتی پیاده نمی‌شود و دفعه پیش که خواندم چندان دوستش نداشتم. جالب است که انگار سلیقه‌ام از سال‌ها پیش تغییر نکرده و همچنان خیلی دوستش نداشتم. 
کتاب توصیف‌های زیبا و جالبی درمورد موسیقی دارد و طبعا موسیقی یکی از عناصر کلیدی داستان است.