یادداشت الهام قنبری

        این فقط نظر شخصی منه،و قصد بی احترامی به نویسنده، مترجم،ناشر، علاقه مندان به این کتاب و...رو ندارم. 
و شاید فردی این کتاب رو بخونه و امتیازش به کتاب ۵ ستاره باشه. 

مطالب خوبی در این کتاب وجود داره ، مثلا بودن در لحظه اکنون
یا در مورد تندیس غم، که در مورد چسبیدن انسان به دردهای زندگی و ساختن هویت از اونها صحبت میکنه. 
بخش هشت رو خیلی دوست داشتم، با گنگ ترین حالت ممکن انگار داشت در مورد طرحواره ها و فرافکنی صحبت میکرد، که ما روابطی رو میسازیم که درد روابط اولیه ما با والدینمون رو تداعی کنن و... 
اما به شدت گنگ بود، لقمه رو هزار بار چرخونده بود دور سر خودش و من مخاطب
کتابهای به شدت کاربردی تر و روان تر در مورد این مسایل هست، که برای من این کتاب رو در طبقه ی کتاب های کاش نخوانده بودم قرار میده.