یادداشت زهرا سادات رضایی

        
یکی از ضعف‌های من دیالوگ نویسی هست. اصل خواندن این‌کتاب هم به خاطر همین بود. می‌خواستم ببینم مصطفی مستور وقتی هفت_هشت‌تا شخصیت می‌گذارد توی کتابش، دیالوگ‌های‌شان را چطور پیش می‌برد که مخاطب بتواند بدون دیدن نام شخصیت بگوید این حرف مال کدام یکی است.
الحق هم که خیلی خوب از پسش بر آمد. 
اولش خیلی زوم بودم روی دیالوگ‌ها و بعد کم کم دیدم غرق شدم توی خود روایت. افتادم توی قلاب نویسنده و روایت‌های خانه‌های برج خاوران که مستور آدم‌های داستانش را در قالب آن ریخته. 
جملات مستور ساده و پر معناست.  تکنیک‌های درست و تشبیهات به‌جا دارد.
کتاب را نه فقط به آن‌ها که مثل من در دیالوگ نویسی ضعف دارند که به همه رفقایی که در تکنیکِ نگو نشان بده هم لنگ می‌زنند پیشنهاد میدهم. 
در نهایت باید بگم  از جملات مفهومیِ "دانیال" و مدل ابرازش خوشم آمد. 
مهم‌تر از همه‌ی این‌ها باید بگویم انتخاب اسم کتاب عالی بود. فوق‌العاده.
امیرالمؤمنین علیه السلام:
"به خدا سوگند دنیا و تعلقات شما نزد من پست‌تر و حقیرتر است از استخوان خوکی در دست‌های جذامی"

🌱📚