یادداشت mahtab

         گالیور رو شاید اکثراً از طریق انیمیشن هایی که از دو داستان ابتدایی این کتاب اقتباس شده بشناسید؛ اما این کتاب دارای چهار بخش هست که شامل سفری به سرزمین 《لی لی پوت‌ ها》 ،《برابدینگ نگ》،《لاپوتا و...》و 《هویهنم 》هاست.
کتاب در ظاهر  یک داستان جذاب،ماجراجویانه و شیرین رو روایت می‌کنه اما در عمق این داستان ها از ابتدا تا انتهای کتاب ما با هجویات سویفت که تاثیر گرفته از مسائل روز جامعه انگلیس و مناقشات بین دو حزب《تورِی》و《ویگ》هست،همراه می‌شیم.
سویفت که خودش یکی از اعضای برجسته‌ی حزب《تورِی》به حساب می‌اومده،با نوشتن این کتاب در قرن ۱۸ و به طور ناشناس به نقد و هجو شدید حاکمیت موجود که به دست حزب 《ویگ》اداره می‌شد،می‌پردازه.
گالیور اولین سفرهاش رو با عقیده به مظهر تمدن بودن جامعه  خودش(انگلیس) شروع می‌کنه و هنگام قرار گرفتن در سرزمین های عجیب و ناشناخته  سعی می‌کنه حکومت داری رو به شیوه مملکت خودش به حاکمان اون سرزمین ها آموزش بده  و حتی میزان متمدن بودن این جوامع رو با مقایسه شباهت هاشون با جامعه خودش می‌سنجه و تلاش می‌کنه تا هرچه بیشتر به وسیله این آموزش ها اون‌هارو (به عقیده خودش) به تمدن نزدیک‌تر بکنه و واکنش  حاکمان این سرزمین ها به آموزه های گالیور به شدت جذاب و درخور توجه‌ست.
کم کم و با تموم شدن هر سفر و شروع سفری جدید و همینطور مشاهده تفاوت ها و  گفت و گوهایی که بین گالیور و مردم سرزمین های ناشناخته رخ می‌ده،شخصیت گالیور دچار تغییر و تحول می‌شه تا جایی که بعد اتمام سفر چهارم گالیور به طرزی افراط آمیز دچار نوعی انزجار و نفرت نسبت به جامعه و خانواده و حتی نوع خودش می‌شه.
گالیوری که داستان رو شروع می‌کنه از لحاظ شخصیتی و عقیده می‌تونیم نقطه مقابل شخصیت خود سویفت در نظر بگیریم و حتی اون رو نماینده ای از حزب《ویگ》بدونیم ، اما گالیوری که در آخر داستان باهاش مواجه می‌شیم دارای نقاط مشترک زیادی با خود سویفت هست و ما از زبان گالیور می‌تونیم به عقاید شخصی و خط فکری سویفت پی ببریم.

 من این کتاب رو با ترجمه منوچهر امیری از نشر نیلوفر خوندم (این کتاب با ترجمه دیگری از محمود گودرزی متعلق به نشر برج هم توی بازار موجود هست) که از این انتخاب خیلی راضی ام به دلیل وجود توضیحاتی به شدت کامل که به فهم هرچه بیشتر جریانات کتاب کمک می‌کرد و با تفاوت مقدار صفحات این ترجمه با ترجمه محمود گودرزی من حدس می‌زنم  نسخه نشر برج این توضیحات رو حداقل به این شکل کامل و جامع شامل نمی‌شه. تنها ایرادی که به این ترجمه به عنوان یک خواننده معمولی می‌تونم وارد کنم، نیاز ترجمه به ویراست جدید هست؛ برای مثال  در  این ترجمه مشروب، 《نوشابه 》 ترجمه شده و شراب قرمز،《سرخ نوشابه》؛ با استناد به خیلی کتاب های دیگه از نشرهای معتبر که به طور صریح به شراب اشاره می‌کنن و مقداری سختگیری‌ها کم شده این سانسور های غیرضروری لذت خوانش متن رو به عقیده من کم می‌کنن  و اگه رفع بشن مخاطب می‌تونه کیف بیشتری ببره.


در آخر من از خوندن این کتاب خیلی لذت بردم و به نظرم ارزش خوانش بالایی داره،امیدوارم بخونید و ازش لذت ببرید.📚🌱🍃