یادداشت زی‌نب موسوی

        کتاب در اوایل دهه هفتاد نوشته شده و یکی از مفاهیمی که چه در اون دهه و چه الان کم و بیش مورد استقبال قرار می‌گیره
عاقبت رابطه‌های پنهانی مختوم به فلاکت و سیاهیه. بله همه اتفاق نظر داریم که شاید خوندن چنین داستانی برای دخترهای نوجوان ضروری باشه اما فتانه حاج‌ سیدجوادی می‌تونست شعار‌های کتابش رو با صدای کمتری درون متن فریاد بزنه تا مخاطب در مورد چیزی که درگیرش میشه؛ در انتها خودش فکر کنه و به نتیجه برسه. تنها نقطه قوت داستان روند نسبتاً سریع و غیر حوصله‌سربرش بود وگرنه هر چقدر روی شخصیت‌ها دقیق بشی نمی‌تونی بفهمی که علت تغییرشون از ابتدا تا انتها چیه و به جز محبوبه که بخاطر راوی بودن و تعریف شدن داستان از نگاه او، باهاش از نظر حسی ارتباط برقرار می‌کنی؛ با کاراکترهای جان‌دار دیگری طرف نیستی. در رده رمان‌های عامه پسند قرار می‌گیره و خوندنش رو پیشنهاد نمی‌کنم.