یادداشت سارا تائب

        با اینکه فضای داستان بسیار تاریکه ولی اونقدر کشش داره که با وجود این تاریکی و تلخی نمیشه کنارش گذاشت.
در طول داستان، خیلی جاها غصه خوردم، عصبی شدم و حتی چشمانم تر شد. به مرگان یا مرگان‌هایی که هنوزم میتونن تو  جای جای این دنیا وجود داشته باشن فکر کردم. به این فکر کردم که شاید حضور بعضی آدم‌ها تو زندگی بی‌اهمیت به نظر بیاد، ولی نبودنشون چه بدبختی و فاجعه‌هایی میتونه به دنبال داشته باشه. 
و در نهایت به این فکر کردم که خلق یک همچین داستانی اونم تو دل روستایی در ناکجاآباد، چقدر خوب تونسته هنر نویسنده رو به نمایش بذاره.