یادداشت محدثه ز

        اینکه مدام به سینه‌ات میکوبد، قلب نیست؛ ماهی کوچکی است که دارد نهنگ می‌شود. ماهی کوچکی که طعم تُنگ آزارش می دهد و بوی دریا هوایش کرده است. قلب ها همه نهنگانند در اقیانوس. اما کیست که باور کند در سینه اش نهنگی می تپد؟!
آدم‌ها، ماهی ها را در تنگ دوست دارند و قلبها را در سینه. اما ماهی وقتی در دریا شناور شد ماهی است و قلب وقتی در خدا غوطه خورد، قلب است.
کتاب‌های عرفان نظرآهاری رو سال‌های دبیرستان خونده بودم و حالا خوندن کتابی از ایشون بعد از ۵_۶ سال برام جالب نبود!
عرفان نظرآهاری عرفانی می‌نویسد و به نظرم عرفان و فلسفه آثارش بیشتر به درد همان دوران نوجوانی میخورد، شاید خوندن این کتاب در ۱۴_۱۵ سالگی برام لذت بخش‌تر می‌بود!