یادداشت سید علی مرعشی

                «نفرین زمین»
شاید سلیس ترین اثر جلال ال احمد نباشد اما بی شک یکی ازآثار پخته ی اوست.
جلال در این کتاب به تقابل دو فرهنگ «روستا نشینی» و «شهر نشینی» می پردازد، ودر آن به ماجرای آقا معلمی که به اجبار به روستایی فرستاده شده تا تدریس کند می پردازد. معلمی که همچون مصلحی خارجی و ناظری بی طرف شاهد اعمال و تفکرات و اعتقادات مردم ده می باشد و در عین تلاش برای تغییر فرهنگ آن خطه ناگهان خود را میان اختلافات عمیقی که بر سر یک زمین بین روستاییان درگرفته است می بیند و در انتها با وجود اینکه جوانه های تلاش های او‌ (یعنی شاگردان) به همراه محصولات روستا به بار نشستند اما سایه اختلافات و تفکرات مردم ده بی هیچ تغییری در نقطه ی پایانی داستان درامی غمگین را نتیجه می دهد.
نگاه بینای تیزبین حلال به محیط اطراف،شخصیت ها،اتفاقات به همراه قلم صریح او باعث واقع گرایانه بودن هرچه بیشتر اثر شده است.
و دوباره مفاهیمی همچون«پارتی بازی»،«خرافات»،«تحجر»،«تعصب» و... از تیغ قلم جلال در امان نمانده اند، البته عادت کردن به اصطلاحات محلی و خاص کتاب نیازمند رجوع چندباره به لغت نامه است.