یادداشت ارشیا چایی‌چی طهرانی

        رمان تخم‌مرغ‌های شوم اثر میخائیل بولگاکف نمونه‌ای درخشان از پیوند ادبیات، طنز و علم است. شگفتی قلم بولگاکف در این است که می‌تواند هم‌زمان با نگاهی علمی بنویسد و در همان لحظه، با طنزی گزنده و تخیلی هولناک، خواننده را غافلگیر کند. او در روایتش از علم و فناوری، تنها به شرح یک ماجرای علمی بسنده نمی‌کند، بلکه پیامدهای اعتماد کورکورانه به پیشرفت و خطاهای حکومتی را با قدرتی خارق‌العاده به تصویر می‌کشد. 

شخصیت های اغراق آمیز اما زنده کتاب ، تصویری روشن از بوروکراسی غلط و غرور خطرناک قدرت می‌سازد. روایت بولگاکف پرشتاب و گاه مضحک است و همیشه در بطن خود نقدی عمیق از نظام شوروی را به همراه دارد.

زیبایی تخم‌مرغ‌های شوم در این است که هم‌زمان یک داستان علمی-تخیلی پرهیجان است و نیز تمثیلی ژرف از مسئولیت‌ناپذیری قدرت در برابر علم. تخیل بولگاکف نه تنها سرگرم‌کننده است، بلکه چشم ما را به آسیب‌پذیری جامعه انسانی در برابر اشتباهات بزرگ باز می‌کند.

این رمان کوتاه اما تأثیرگذار، شاهکاری است که همچنان زنده و تازه می‌ماند؛ چرا که پرسش‌هایی بنیادین درباره علم، قدرت و مسئولیت را پیش می‌کشد. تخم‌مرغ‌های شوم نه فقط به خاطر داستانش، بلکه به خاطر جسارت، طنازی و عمق اندیشهٔ بولگاکف اثری شگفت‌انگیز است.