یادداشت مریم علویان

        تصویر جلد توجهم را جلب کرد و نام ناشر تشویقم کرد به خواندن.
داستان بانمکی بود که بعید می‌دانم حالاحالاها برای پناه بخوانمش چون ممکن است به سرش بزند چندتا چیز سنگین روی سر و کله‌اش بگذارد!
اما... پیرنگ ساده و سالمی داشت، کشمکش واقعی ساختن از اتفاقات ساده به خوبی انجام شده‌بود، شخصیت‌ها و روابطشان به خوبی روشن بود و از همه جالب‌تر این بود که داستان به نقطه‌ی اول می‌رسید و این‌طوری می‌شود بارها و بارها این چرخه را در خواندن و تعریف‌کردن تکرار کرد.
با خواندن این داستان‌ها همیشه یاد مادربزرگم می‌افتم و پدربزرگم و روزهای کودکی و شعرهای کودکانه‌ی آن‌ها...
گندومو کی می‌خوره؟ گندمو موش می‌خوره. موشه و گندم و گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا. موشه رو کی می‌خوره؟ موشو گربه می‌خوره. گربه و موشه و گندم و گندم گل گندم... .