یادداشت آوا فیاضی

        به نام خداوند جان و خرد 
.
.
کتاب «چشم در برابر چشم» به نظرم اونقدرها هم شاهکار نبود، ولی در عین حال یه چیزی تو خودش داشت که آدمو به خنده وادار می‌کرد و سرگرم می‌کرد. داستان شاید پیچیدگی یا عمق بالایی نداشت و شخصیت‌ها اونقدر درگیر احساسات یا موقعیت‌های شدید نبودن، اما با لحنش، با شیوه‌ی روایتش، یه حس سبک و بامزه ایجاد می‌کرد که آدم نمی‌تونست بی‌تفاوت بمونه. این کتاب شاید بیشتر برای وقتی مناسبه که بخوای یه داستان راحت بخونی، بخندی و کمی از دنیای جدی بیرون فاصله بگیری. با اینکه شاهکار نبود و انتظار یه اثر عمیق و بی‌نظیر رو برآورده نکرد، اما این سرگرمی شیرینش باعث می‌شه که یه جای کوچیک تو دل کتاب داشته باشه و قابل تقدیر باشه