یادداشت مریم پیروی

        در یادداشت قبلی نوشتم که این کتاب را به این دلیل شروع کردم که جمعه‌ی گذشته، سالروز عملیات مرصاد بود. تصورم این بود که چون ماجراهای کتاب در مناطق غربی می‌گذرد، حتما شرح مفصلی از این عملیات هم در آن هست. اما در نهایت فقط یک جمله‌ی مرتبط به مرصاد در این کتاب یافتم. البته دلیل آن یک ستاره‌ی کم، این نیست.
ماجراهای کتاب بسیار جذاب است و خواننده را تا انتها نگه می‌دارد. مخصوصا که گاهی تلاش شده با استفاده از زبان کردی یا کمی لهجه‌ی آن در فارسی، زبان کتاب را پویا کنند اما مشکل اصلی چیز دیگری‌ست.
مشکل اینجاست که کتاب، تکلیف خواننده را مشخص نمی‌کند و بین خاطره، زندگی‌نامه و رمان معلق است. سبک کلی کتاب که از دو راوی استفاده کرده است، از سبک‌های رمان مدرن است اما در کل کتاب نه شخصیت‌پردازی‌ای هست و نه شرح مناسبی از ماجراها. یعنی به جای انتخاب زمان داستانی، تمام زمان واقعی را شرح داده‌اند.
این کتاب البته که ارزش خواندن دارد مخصوصا اگر مخاطب جدی و دانشگاهی ادبیات نیستید.