یادداشت راضیه محمدی

        کتابی پر است از آرایه‌های ادبی مخلوط با نثر خاص محمود دولت آبادی در نتیجه مساوی می‌شود با نثری مشکل. نثری که اگر حداقل یک کتاب از نویسنده را نخوانده باشید سردرگم می‌شوید.
شاید اگر اینقدر آرایه نداشت بهتر خوانده می‌شد. و البته اگر داستانی گیرا داشت. متن در رفت و آمد است بین خاطرات و واقعیت. آن هم از سه زاویه. اما در کل داستان خاصی را دنبال نمی‌کند. چند خواهر که از سن ازدواج‌شان گذشته و حالا کوچکترین خواهر درگیر عشق است و مابقی به او حسادت می‌کنند.

در کل توصیه‌ام این است که این اولین کتابی که از دولت آبادی میخوانید نباشد. اگر کلا نباشد هم چیزی از دست نمی‌دهید.
ولی حتما "سلوچ" و "کلیدر" ش را بخوانید.