یادداشت مهدی نانکلی

        حسن بزرگ  کتاب در این است  که به تجربه ی زیسته ی خودش در مواجهه با فرزندی با شرایط خاص بسنده نکرده و اکثر مصادیق این حوزه رو کاویده است. نثر کتاب بسیار پیراسته است و با دقت فراوان از فرو غلتیدن در ورطه ی ترحم سانتی مانتال، می رهد. البته برای کسی که خودش درگیر تلخی های زندگی ست، خیلی توصیه نمی شود مگر  برای کسی که با نگاه مازوخیستی، گذر از معبر رنج ها را راهی برای کاتارسیس خویش بداند. و شوربختانه باید درباره این کتاب هم این نکته را متذکر شوم که طراحی نه، ولی رنگ بندی جلد کتاب بسیار نامطلوب است، مانند چند کتاب دیگر انتشارات جام جم، با فضایی تیره، رنگ های سرد و خفه.