یادداشت نوید نظری

        این آشفته‌نامه، شرح پریشانی عاشقی است خجل و کم‌مایه در فراق معشوقی بلند‌پایه.
نادر در این نانوشته شاعرانه با رانش مدام زمان و رامش کلام، داستانی پدید آورده اما ناتمام!
آواز داروگ، دست‌افشانی خوشه‌های برنج، نوازندگی سازهای سرو و سیپدار، جور نظر و شوق فراق دلدار، پنهانی‌های مادر و پسر، نامه‌نگاری‌های جوانک عاشقی با دختر، هجرت به شهری دگر، شرح مرگ و حیات، محنت محرومیت و رسیدن در نشاط و ... دل‌گویه‌های نادر است با شهری که دوست‌ می‌داشت و مهری که می‌افراشت.
این شاعرانه مرا یاد رویاپردازی و آرزومندی دورانی نه چندان دور از زندگی خودم انداخت. خوب شد که نادر پریدن در زمان را به ما آموخت وگرنه وا می‌ماندیم در همان زمانه تلخ و اندوه‌بار.