یادداشت مهدی جمشیدیان

        معمولا در ادبیات ، آن هم داستان، محتوا را بر فرم ترجیح میدهم  و به گمانم داستانی که قصه اش حرفی برای گفتن داشته باشد نیاز به فرم عجیب و غریب یا پیچیدگی های تصنعی زبانی و تکنیکی ندارد.  تکنیکی هم که در خدمت روایت و کمک به آسان تر شدن درک داستان نباشد از نظرم بی معنی است. 
با تمام احترامی که برای سرکار خانم دوراس قائلم ، این داستانشان رو دوست نداشتم و به گمانم  پیچیدگی ها موجود در خدمت قصه نبوده و اساسا قصه ی گیرایی وجود نداشته برای روایت.