یادداشت Mika

         غرق شدن توی دریا فقط به صورت جسمی نیست... گاهی روحمان غرق میشه... فقط با نگاه کردن و گوش دادن،نه فقط دریا ... این مجموعه نیز همینطور ،نیاز به صبر داره... که دوستش داشته باشی... که غرقش بشی، اولش هرچند هربار که برای لمس کردن میومد جلو قدمی عقب میرفتم که مبادا خیس شوم و ترجیح  میدادم ماسه های خشک ساحل رو داشته باشم تا فقط تماشا کنم... فقط گوش کنم. کنار دریا شروع به خواندنش کردم. مثل موج ها که شکل و حالتشون رو عوض میکنن بود... جلد اول یه طوفان و هوای ابری طولانی بود... خسته کننده و در اخر با صدای رعدی بلند همه رو شوکه کرد... ولی همنام...  بارون نم نم هنگام طلوع بود... و بعد دریایی درخشان و گرم زیر نور خورشید بود... درحالی که نسیمی خنک نوازشت میکرد... دیگه نمیتونستم صبر کنم...پریدم توی اب و گذاشتم منو تا عمق ببره، منو غرق کنه.بالاخره امواج منو به ساحل برگردوندن ولی من هیچکدوم رو فراموش نکردم... هیچی رو... و فکر میکنم باید صبور تر باشم... اما اون حس یخی که دیگه نمیتونستم دست و پام رو تکون بدم،قلبم که با فشار اب هر لحظه سخت تر میزد و زیبایی های توی تاریکی زیر دریا... رو هیچوقت فراموش نمیکنم.