یادداشت زهرا ساعدی

        کتاب داستانی دیستوپیایی را روایت می‌کند، با پسربچه‌ای که در دهکده‌ای با آداب و رسوم خاص خودش زندگی می‌کند همراه می‌شویم و سیر بزرگ شدنش را می‌بینیم. مردم دهکده کسی را که با رسوم‌شان همراهی نکند را به شیوه خودشان مجازات می‌کنند و خود آداب و رسوم هم کم از شکنجه ندارد. 
من دو بخش اول را دوست داشتم و توصیفات کتاب برایم جالب بود اما به نظرم از یک‌جایی به بعد کتاب سیر خوبش را از دست داد و حالت دیستوپیایی هم به خوبی شکل نگرفت. 
نویسنده کتاب کاتالان است و گفته می‌شود کتاب ارجاعاتی به اتفاقاتی دوران ژنرال فرانکو دارد اما من چیزی متوجه نشدم و حتی در نقدها هم چیزی ندیدم. در کل به نظرم به یک بار خواندن می‌ارزد و توصیفات قشنگ ارزشش را دارد.