یادداشت فاطمه لیالی

        پیام ناصر پس از «بهت‌زدگی»، «سارق چیزهای بی‌ارزش» و «قوها انعکاس فیل‌ها»، در چهارمین کتابش به سراغ رمانی معمایی-پلیسی رفته و بلوغ قلم و داستان‌پردازی‌اش را به نمایش گذاشته است. رشد نویسنده کتاب به کتاب، ملموس و لذت‌بخش است.
لی‌لی و باغ‌های جهنم، با ریتمی تند، لابه‌لای زمان در حرکت و گره‌گشایی‌ است. خلاقیت و جنون همیشگی پیام ناصر در این اثر هم دیده می‌شود. 
باز هم می‌گویم که داستان‌های پیام ناصر سلیقه‌ای ست و باز هم می‌گویم کاش بیشتر و زودتر بنویسد…