یادداشت رضا محمدی

        علی (ع) یا معاویه؟
یزید یا حسین(ع)؟
ما اگر بودیم کدام طرف تاریخ می ایستادیم؟!
شاید بگوییم، خب این که معلوم است، اما کمی تامل باید کرد.
آن موقع غبار حوادث بالا نرفته بود که مردم حق و حقیقت را تشخیص دهند، در دل حادثه هم اتفاقات سهمگینی رخ داده بود،
شرایط به آسانی امروز نبود، در هر دو صف، عابد و زاهد به وفور یافت می شدند، آن هم عابد و زاهدی که در دینداری و عبادت شاید به گرد پایشان هم نرسیم.

این کتاب شرح این حوادث تاریخی بیشتر مهم، اما کمتر بازگو شده است و  شیوه عبرت گرفتن از این وقایع را مطرح میکند.
اینکه حسینی باشیم یا یزیدی، یا اهل وقوف و نشستن به دعا.

قبل از شروع محرم این کتاب را بخوانید، حتما محرم پر بارتری خواهید داشت.

این خاطره را هم که درد این روزهای ماست بگویم و تمام:
در جمعی نشسته بودیم و به اقدامات فرهنگی جنگ فعلی فکر میکردیم، دوستی گفت:« عجله کنیم که تا محرم نیامده کارها را تمام کنیم، محرم کسی هیئت را رها نمی‌کند.»
به نظرم آمد که "کل یوم عاشورا، کل ارض کربلا" کجاست پس؟
اگر قرار است من بشینم در هیئت و گریه کنم، پس چه کسی حسین را یاری خواهد کرد؟ آیا من هم از اهالی تپه ندبه نمی شوم که دیدند که بر چه حسین(ع) آمد و حرکتی نکردند؟

پس غور دیگری در تاریخ عاشورا باید کرد، و این کتاب فرصت مغتنمی برای نگاه تازه به کربلاست، و کربلایی بودن، نه به ندبه، که به خیرش است.