یادداشت پارمیدا

        چه کسی می‌تواند یوسا را انکار کند؟
کسی نیست که از پس این غول بربیاید.
وقتی چنین نویسنده‌ای در مورد نوشتن می‌نویسد هر کس که فکر نویسندگی دارد باید آن را بخواند. (اینجوری بگم که وقت با ارزش لعنتی‌اش رو گذاشته که بهت یاد بده)
 خیلی کم پیش می‌آید به کتاب غیرداستانی ۵ بدهم ولی این فرق می‌کند. (یوساست دیگه.)
کتاب توصیه‌ها و توضیحات واقعا خوبی دارد مخصوصا برای کسی که اول راه است (نویسنده‌ی جوان). دو سال پیش خواندمش و امروز که ورق می‌زدمش بسیاری بخش‌ها (بعد از دو سال نوشتن) برایم واضح‌تر شد. 
نکته‌ی خیلی خوبی که دارد این است که موتورت را روشن می‌کند. مثل اکثر تئوری‌های داستان‌نویسی تا مدت‌ها خشکت نمی‌کند. 
این کتاب ۱۷۳ است (ترجمه) و در صفحه صد و هفتادوسوم آمده:
《هیچ‌کس نمی‌تواند به دیگری آفرینندگی را در کنار نوشتن و خواندن بیاموزد. نتیجه اینکه هرکس باید خودش را خود بیاموزد، اشتباه کند، زمین بخورد و باز برخیزد، بی‌آنکه لحظه‌ای از تلاش بازایستد. دوست عزیزم: همه سعی من این است که به شما بگویم هر آنچه در نامه‌هایم پیرامون قالب و شکل رمان خواندید فراموش کنید و فقط بنشینید و یکباره سرگرم نوشتن رمان شوید.》
و یوسا اینگونه حجت را بر مخاطب تمام می‌کند.