یادداشت مریم محسنی‌زاده

        کتاب "نان و پنیر موزارلا" به لحاظ فرم و تکنیک قوی بود. این کتاب را فقط به اهل قلم پیشنهاد می‌کنم. 
دیالوگ‌ها و راویِ اول شخص لحن داشتند؛ البته لحنی از جنس قلمِ ناپاک در لفافِ زبان نسبتاً قوی که توی ذوق می‌زد و همین مسئله باعث می‌شود تا کتاب را به هر خواننده‌ای پیشنهاد ندهم. 
داستان‌ها عموماً شروع‌هایِ دارای تعلیق و ضرب‌دار داشتند. پایان‌بندی‌ها اغلب غافلگیری داشت یا غیرمنتظره بود. صحنه‌های حال و گذشته با پل و مفصل‌های جذاب به هم وصل می‌شد. 
توصیف‌ها و تصویرسازی‌ها هم آن‌قدر خوب بود که خواننده را با داستان همراه می‌کرد. داستان‌هایی که اغلب محتوایی متنوع و تلخ داشتند اما فرمی درست و حسابی!