یادداشت محمد ملاعباسی

        از معدود کتاب‌های تالیفی جالب توجه درباره تاریخ معاصر. مفصله و جزئیات بسیار داره، ولی هسته استدلالش اینه: چیزی که ما به‌عنوان "معضل فقر" در ایران معاصر می‌شناسیم، احتمالا بیش از همه به‌خاطر سیاست توسعه و گسترش راه‌ها و جاده‌های بین شهری به وجود امده. چون جاده‌ها امکان این را فراهم کردند که فقرا از محل زادگاه‌شان، راه بیفتند و بیایند در حاشیه‌ی شهرها تجمع کنند و توی خیابان‌ها گدایی کنند و... یعنی معضل فقر را اساسا "جابه‌جایی فقر" و مرئی‌شدن آن در شهرهای کلان ساخت. نثرش احتمالا برای مخاطب عمومی فنی به نظر بیاد، باوجوداین، خوشخوان و دلچسبه. روایت‌های شخصی‌ای که از به قول خودش "مستمندترین مستمندان" می‌ده هم بسیار جالب.