یادداشت

        بدون شک برای کسی که قلبا" از اشتباهش احساس پشیمونی می‌کنه، هیچ مجازاتی سخت‌ تر از این نیست که یک عمر با حس سرزنش و بار احساس گناهی که خودش صادقانه بهش رسیده، زندگی کنه. اما این وسط تکلیف تویی که با وجود گناهانت، همچنان معتقدی که بی گناهی و سزاوار مجازات نیستی، چی می تونه باشه !؟ قطعا تحمل مجازات برای گناهانِ به باورِ خودت نکرده ت، هزاران بار می تونه عذاب آورتر از زمانی باشه که حداقل می دونی داری برای اشتباهی مجازات می شی که لایقش هستی.

به قول فلوبر
"اگر رنج های ما به حال کسی سودی داشت، لااقل می توانستیم به نام این که فداکاری می کنیم خودمان را کمی دلداری دهیم"

هیچ شکی در اینکه زندگی ناعادلانه ست وجود نداره، حتی در اینکه خدا هم در این ناعادلانه تقسیم کردن سرگذشت آدم ها مقصره شکی نیست، اما اصلا همه ی اینا می تونه بهانه ای باشه برای اینکه به خودمون اجازه بدیم زندگی یه نفر دیگه رو، حالا هر چقدر هم پست و بی ارزش، بگیریم !؟ جوابش از نظر داستایوسکی هم مثبته هم منفی. (حاوی اسپویل):یعنی همون قدری که راسکلنیکف این حقو داشت که زندگیه اون پیرزن کذایی رو بگیره، به همون اندازه هم حق انجام چنین کاری رو نداشت. حالا چرا!؟
دیگه خودتون برید کتاب رو بخونید تا بفهمید
^^
-----
یه توصیه هم برای اونایی که مایلن کتاب رو بخونن دارم.
کتاب تا 400 صفحه اول فوق العاده خسته کننده و ملال آوره، پس انتظاری از ش نداشته باشین.200 صفحه ی بعدی بهتر از بخش ابتدایی هست و داستان کم کم شروع به اوج گرفتن می کنه، 100 صفه ی آخر هم که شاهکار اصلی ماجراست و احتمالا اگر به خاطر همین صد صفحه ی اخر نبود، دو امتیاز هم به کتاب نمی دادم :)) خلاصه که با این کتاب صبور باشید تا از خوندنش لذت ببرید ^^

تاریخ خوانش : 2019/04/26