یادداشت حامد صاحبی

        بسم الحق؛
۱. با جناب «رولد دال» از زمان کودکی و با کیهان‌بچه‌ها و داستان «جیمز و هلوی غول‌پیکر» آشنا شدم و همواره مشتاق خواندن داستان‌هایش بوده و هستم و خواهم بود. اما...

۲. این داستانش آنچنان چنگی به دلم نزد. نه اینکه چون سنم رفته بالا و دیگر دنیای کودکی را نمی‌فهمم. نه. کودک درون من همچنان زنده و فعال است و همچنان «جیمز و هلوی غول‌پیکر» را دوست می‌دارم. اما از نظر ایده و طرح، خیلی خلاقانه نبود.

۳. انگار جناب «رولد دال» در زمان کودکی ضربه‌های روحی بدی از دست بزرگ‌ترهایش خورده که اینچنین در داستان‌هایش از آنها انتقام می‌گیرد! به هر‌حال، این کتاب، از لحاظ رابطه‌ی بچه‌ها با نسل قدیم، بدجوری بدآموزی دارد!

۴. ترجمه عالی و تصویرسازی متوسط بود. با سپاس ویژه از نشر افق و فندق‌هایش که تر و تمیز و باسلیقه چاپ شده‌اند.