یادداشت زهرا ساعدی

        زمان پخش راديوهفت از طرفداران پروپاقرص داستان‌های اميرعلی بودم و از آيتم‌های موردعلاقه‌ام بود. كتاب‌ همين قصه‌ها كه درآمد باوجودی كه داستان‌ها را شنيده بودم، دوست داشتم باز بخوانم و خريدم. اصلا انتظاراتم را برآورده نكرد و فهميدم ميميك و نحوه روايت اميرعلی نبويان خيلی موثرتر از خود داستان‌ها بوده. الان كه بعد از چندسال برگشتم و دوباره خواندم به‌نظرم اصلا بامزه هم نيامد و اختلاف فاحشش با واقعيت نشان می‌داد نويسنده كه ادعا كرده بود كتاب بيشتر روايت زندگی متولدين اواخر دهه 60 و اوايل 70 است شناخت درستی از متولدين اين دهه نداشت.