یادداشت آتنا ثنائی فرد

        ▪️این کتاب سرگذشت زنان روستاهای مکزیکه. دنیایی که «دختر بودن» در اون خطرناکه؛ چرا که ماشین‌های شاسی‌بلند سیاه دورتادور روستاها گشت می‌زنن و با خشونت خونه‌ها رو می‌گردن تا دخترها رو با خودشون ببرن. کسی نمی‌دونه اونا دخترها رو کجا می‌برن؛ چون هرگز از دختری ربوده‌شده نامه‌ای به دست خانواده‌ش نرسیده. و اون دخترها هرگز به خونه بر نمی‌گردن.
‌
▪️داستان کاملاً رئالیسمه و نویسنده، خواننده رو با حقایقی زننده و وحشتناک روبه‌رو می‌کنه. توی این داستان، مادرها دخترهاشون رو با سیاه کردن دندون‌هاشون و تراشیدن موها زشت می‌کنن و در سوراخ‌هایی در زمین پنهان می‌کنن تا در امان بمونن. 
‌
▪️اما جذاب‌ترین نکته‌ی داستان اینه که زبان طنزآمیز و ساده‌ای داره. دلهره‌آورترین صحنه‌های داستان با طنزی طعنه‌آمیز و سیاه به تصویر کشیده شده. برای همین، خوندنش جذابه و نمی‌شه اصلاً کنارش گذاشت. 
‌
▪️نگارش نویسنده قدرتمنده. با کوتاه‌ترین جملات و کمترین کلمات، فضاسازی می‌کنه و تک‌تک صحنه‌ها در ذهن خواننده نقش می‌بندن. چه برای اون‌هایی که دنبال یه داستان قوی‌ و حرفه‌ای‌ان و چه اون‌هایی که دنبال یه داستان جالب و جذابن، این کتاب می‌تونه گزینه‌ی خوبی باشه.
‌
▪️برای من از اون کتاب‌هاییه که شاید بخوام چندین‌بار بخونمش. چون نکته‌های فراوانی داره و از هر جای داستان که شروع کنی، تو رو با خودش همراه می‌کنه. همراهِ اشک‌ها و لبخندهای دخترکانی که در برابر سختی‌ها مقاومت می‌کنن و هر چقدر هم که آسیب ببینن، بازم هوای هم رو دارن. :)
‌
‌▪️این کتاب رو پیشنهاد می‌کنم تا به گورِرویِ مکزیک سفر کنید و همراه با دخترهای داستان، از کنار درخت‌های پاپایا و ایگواناها و عقرب‌ها و مارها و جنازه‌های حاشیه‌ی روستاها عبور کنید و دردها و شادی‌ها و غم‌های مردمش رو حس کنید.