یادداشت زهرا دشتی

        داستان کتاب، شامل سه بخش از زندگی یک شخصیت جدید که البته از همون بخش اول، به سایر شخصیت های داستان گره می خورد است. من این کتاب رو بیشتر از بقیه دوست داشتم، شاید چون تلخ‌تر و واقعی‌تر بود. 
مشکل جدی که با جلد آخر داشتم  اصلا حس پایان نمی داد. یا بهتره بگم، حس تمام شدن یک مجموعه رو نمی داد. بله یک اتفاق مهم در پایان داستان افتاد، اما خوب بعدش چی؟ سرنوشت دنیایی که به این روزگار رسیده چی می شه؟ هیچ دور نمایی نیست. هیچ چیزی از گذشته یا آینده احتمالی نمی فهمیم. در واقع حس نیاز به پایان، ارضا نمی شه. آدم همه اش منتظره ادامه پیدا کنه یا جلد جدیدی بخونه، در حالی که الان حداقل منی که در این زمان کتاب رو خوندم، می دونم از ادامه خبری نیست.
با این همه از نظر داستانی، به نظرم این جلد بین چهار جلد،قوی تر بود. هرچند که تفکر پشت جلد اول منو بیشتر جذب کرد. اون چالش فلسفی در جلدهای دیگه، به اون شکل، تکرار نشد.