یادداشت محمد مهدی شاطری

        با نگاه بسیار منفی‌ای کتاب را شروع کردم. چرا که قبل از آن «دارویی برای پدر» را خوانده بودم. اما داستان کتاب و چینش محتوایی نویسنده با وجود ضعف‌های بسیار برایم جالب توجه بود. 

خرگوش نامه‌ای دریافت می‌کند که شخصی نوشته؛ فردا به خانه‌اش برای میهمانی می‌آید. ابتدا خرگوش به خاطر آموزه‌های خانوادگی‌اش از آمدن میهمان خوشحال می‌شود اما رفته رفته ابهاماتی برایش پیش‌ می‌آید که؛
این میهمان کیست؟
برای من خطری دارد؟
با چه خوراکی‌ای از او باید پذیرایی کنم؟
و...
و بعد به دنبال جواب سوال هایش می‌رود. 

این نگاه و چینش خیلی برای کودک می‌تواند مفید باشد. هرچند تصویرگری‌های کتاب خیلی جذاب نیست و نویسنده در بیان داستان خلاقیتی به کار نمی‌گیرد. ابهام نیز در اثر به شکل پررنگی وجود دارد که اصلی ترین سوال این است که: «خرس چرا خودش را معرفی نکرد». و البته سوالات دیگری نیز وجود دارد. 

از طرفی من هیچ توجیهی بر وجود این همه سوال در اثر نمی‌بینم. به نظرم کتاب فضایی را برای تأمل ایجاد می‌کند و نیاز به آموزشی و حوصله‌سربر کردن آن با آوردن این سوالات نیست.

با تمام این‌ها محتوای اثر به قدری قوام دارد که آن را بتوان با خیال آسوده و محکم معرفی نمود. به نظرم به مسئله «میهمان» از دریچه جدیدی نویسنده نگاه کرده است.