یادداشت پرستو خلیلی

        سلام.
این دومین کتابی بود که ار ادوگاوا رانپو خوندم. اولین کتاب اتاق قرمز بود که خیلی دوسش داشتم.
ولی این کتاب باب میل‌م نبود.

داستان جالبی نداشت. یک داستان کودکانه ی پلیسی-معمایی بود.
ترجمه ی کتاب بسیار بد و سانسورها بسیار زیاد.
خیلی پیش اومد که اصلا منظور مترجم رو از ترجمه ی یک جمله متوجه نمیشدم و مجبور بودم دوباره بخونم.

جزو دسته ی مگه مجوری ترجمه کنید داستان رو خراب کردید قرارش میدم:)