یادداشت میم صالحی فر

        یک کتاب روان، طنز و خوشخوان که داستان بامزه‌ای هم برای بچه های دوم پرخوان یا سوم به بعد دارد.
تعداد صفحات بالاست اما فونت درشت و تصاویر متعدد  و صفحه آرایی خوب که قسمت ‌های سفید زیادی دارد نشان می‌دهد که حجم داستان آنقدر بالا نیست و مخاطب تازه کار خسته نمی‌شود و زود می‌توان  در کتاب جلو رفت.
تصاویر سیاه و سفید و صورتی هستند و به خوبی با داستان همراه شده‌اند.

شخصیت ‌اصلی پولولوست؛موجودی که نمی‌دانیم چه چیزی است اما نه غول است و نه انسان! شاخ دارد و در سرزمین هالولو زندگی می‌کند و خوراکش مثل همه هالولویی های دیگر خاک و ماسه و اهن داغ شده و ... است! 
از قضای روزگار این هالولوی چهار صد ساله (هشت ساله‌ی خودمان) یک روز چند سیب زمینی در جنگل پیدا می کند و انها را با لذت می‌خورد.  وقتی مالولو و بالولو می‌فهمند  انچه خورده را در دلش بررسی می‌کنند و به او می‌گویند که باید از آن به بعد فقط غذاهای انسان‌ها را بخورد. بعد از مدتی هم پولولو مجبور به ترک سرزمین هالولو می‌شود.  پولولو در سرزمین آدم‌ها اتفاقات مختلفی را پشت سر می‌گذارد و با ادم های خوبی رو به رو می‌شود. اینکه چه می‌شود و اخر داستان به کجا می‌رسد را خودتان بخوانید!
اصولا وجه‌ی سرگرمی داستان پر‌رنگ ترین  وجه کتاب است و خواندنش لذت بخش است اما نکات تربیتی خیلی ریزی هم در داستان گنجانده شده مثل تمیزی، روابط خوب خانوادگی، تعصب نداشتن روی چیزی و ....