یادداشت زهرا ساعدی

        این کتاب را دوست نداشتم و راستش از نشر اطراف اصلا توقع چنین کتاب ضعیفی نداشتم. اکثر روایت‌ها ایدئولوژی‌زده بودند و دوز این ایدئولوژی آن‌قدر زیاد بود که گاهی حال آدم را به هم می‌زد. 
روایت‌ها تا حد زیادی تکراری و یک‌دست بودند، مادرانی که تحصیلات دانشگاهی دارند، قبل از مادر شدن کتاب‌های روان‌شناسی خوانده‌اند و بعد تصمیم گرفته‌اند به روش خودشان بچه را بزرگ کنند و کمی هم دین و مذهب چاشنی روایت‌ها کرده‌اند. 
دو سه سال پیش کتابی از مجموعه روایت‌های مادران برای ترجمه به دستم رسید که به معنی واقعی کلمه در تازه‌ای به رویم باز کرد، روایت مادرهایی کاملا متفاوت از مادر اوتیستیک گرفته تا مادر مجرد در این کتاب بود و تجربه‌های‌شان با دنیاهای جدید و متفاوتی آشنایم کرد. بعد از خواندن آن کتاب، ضعیف بودن این کتاب خیلی بیشتر هم به چشمم آمد.
از بین روایت‌ها هم فقط روایت امیلی امرایی را دوست داشتم.