یادداشت مُحمَّد إبن‌ِأحمَد

        خیلی عجیبه که همهٔ شخصیت‌های داستان از سه نسل مختلف، زخم‌های کهنه و جدید و ریز و درشتی از اشغالگرها برداشته‌ن، و در طول داستان تلخی و سختی و سیاهی ظلم صهیونیست‌ها و اشغال و تخریب خونه‌ها و مزارع فلسطینی‌ها و آوارگی‌شون به خوبی روایت می‌شه، اما نویسنده تمامی اسرائیلی‌های غیرنظامی رو که شخصیت اصلی داستان (حیات) باهاشون مواجههٔ مستقیم داره، آدم‌های خوب و مهربون و صلح‌طلبی جلوه می‌ده که به حیات و دوستش برای هدفش کمک می‌دن و حتی خودشون رو به خطر میندازن. انگار نه انگار که همین‌ها خونه و مزرعه و زمین فلسطینی‌ها رو غصب کرده‌ن. حتی در جایی از کتاب وقتی خبر عملیاتی در تل‌آویو از تلویزیون پخش می‌شه، نویسنده با محکوم کردن عملیات در تل‌آویو، این اقدامات رو هم آسیب رسوندن به مردم تعبیر می‌کنه! 
و این‌که ترجمه هم ترجمه‌ی خوبی نبود.