یادداشت الهه عباسپور

        وسواس و تاثیرش روی خونواده رو نسبتا خوب، ولی کمی اغراق‌شده و کش‌دار به تصویر کشیده. نقش پدر هم منفعل و خنثی‌ست، و حتی وقتی متوجه معضل مادر می‌شه کار چندانی نمی‌تونه بکنه. دقت نویسنده به جزئیات و تصویرسازی‌ها بانمکه و جالب؛ خودمو گذاشتم تو موقعیتی که همسن مخاطب این کتاب بودم و دیدم این ریزبینی و توجه به چیزها، مخصوصا اون اوایل کتاب که درباره انواع قیچی حرف می‌زنه، برام بانمکه. لحن شخصیت اصلی یه کم رو مخ بود! کلا یه احساس انفعالی از همه شخصیت‌های خونواده برمی‌اومد. 
نثر کتاب و لحن شخصیت‌ها هم روون بود و به جا.
دلم می‌خواد بیشتر بنویسم، اما این‌جوری باید قرائت تنگاتنگ رو برای کل کتاب پیش بگیرم که از حوصله‌م خارجه!